Η Λεμόνα

Σιτε επένα μάλε, μάλε,

Είδα ορμάναι και λιβάδαι,

Είδα ορμάναι και λιβάδαι,

Και σην άκραν τρέςς πεγάδι.

Και ση πεγαδί την άκραν

Έστεκεν δέντρον και μέγα,

Έστεκεν δέντρον και μέγα,

Σα νεράντζα φορτωμένον.

Έπλωσα να παίρνω έναν,

Εχολέστεν η Λεμόνα!

Ντο χολέσκεσαι Λεμόνα?

Πας κ’ετσάκωσα κλαδόπον.

Και αν ετσάκωσα κλαδόπον,

Να τσακούται το σσερόπομ.

Κι αν εμάρανα φυλλόπον,

Να μαραίνεται το ψιόπομ,

Κι αν επήρα έναν μήλον,

Να μην ελέπω τον ήλον.